Kwalijke ontkenning van antisemitisme

Door NAUSICAA MARBE

Hoe ging die reclame van Specsavers ook alweer? Politieagent doet buurtonderzoek naar een verdachte, wiens vergrote foto hij bij zich heeft. Hij belt aan bij een huis waar de verdachte open doet. Nee, zegt hij, hij kent de man op de foto niet. Waarop de agent de foto naast z’n hoofd legt: perfecte gelijkenis, maar de agent ziet het niet. Was ie maar beter naar Specsavers gegaan.

Hetzelfde kunnen we de Amsterdamse politieleiding en haar hulpofficieren van justitie adviseren. Die instanties weten zelf niet waar ze mee bezig zijn – althans, laten we ervan uitgaan dat het zo onschuldig is. Die herkennen een antisemitische terrorist met gevechtstraining, jihadverleden en nieuwe jihadaspiraties niet eens als ze hem in de lurven grijpen. Ze vinden het normaal dat ze een vent die zwaaiend met Palestijnse en Israëlische vlaggen en met een knuppel de ruiten van een koosjer restaurant vernielt en daar voor een vlagverbranding inbreekt, na een kort onderzoek laten lopen. De smoes dat zijn aanslag niets met antisemitisme te maken heeft wordt geslikt. In een stad waar alle Joodse instanties en gebedshuizen bewaakt moeten worden.

De definitie van antisemitisme hangt voor justitie kennelijk af van het gebazel van de jodenhater zelf. Als die zegt dat zijn geweld uit ‘antizionisme’ voortkomt, wordt dat aannemelijk geacht. Dat hij met zijn kritiek op Israël, niet voor de ambassade van dat land ging schreeuwen, maar een Joods horecabedrijf overviel om Joodse klanten te terroriseren, doet geen lichtje branden bij diegenen die aan terreurbestrijding doen.

Hieruit kun je maar twee conclusies trekken: of de politieleiding en justitie zijn dermate geïndoctrineerd door aanhangers van het ‘antizionisme’, dat ze niet meer weten wat antisemitisme is óf ze proberen antisemitische incidenten bewust weg te moffelen.

Gelukkig bleef het niet bij die desinformatie. Oplettende journalisten van deze krant en Geen Stijl ontdekten met wie we te maken hadden: een in Syrië geboren asielzoeker met een tijdelijke verblijfsvergunning, getraind in wapengebruik en met gevechtservaring, naar eigen zeggen tegen IS. Volgens de politieverklaring was hij bereid om meer geweld te plegen om zijn doelen te bereiken en zelfs daarvoor te sterven. Maar nadat hij beloofde dat niet in Nederland te doen, mocht hij gaan.

Ik kan me vergissen, maar volgens mij is er wetgeving tegen terroristen. De nationaal coördinator terrorismebestrijding meldt regelmatig dat Nederland een uitstekend terreurbeleid heeft. Juist daarom is het ontoelaatbaar dat de terrorist die op het politiebureau verklaart geweld te willen plegen vrijgelaten wordt. Wat als hij zich morgen op een kerstmarkt in Duitsland opblaast? Verkopen we Berlijn dan ook dat idiote ‘geen gevaar’-excuus? En waarom wordt zijn verblijfsvergunning niet ingetrokken na zijn antisemitische geweld? Vragen waarop falende instanties niet antwoorden.

Justitie zwijgt en minister Grapperhaus doet aan damage control door dit weekend een Chanoeka-viering bij te wonen. Een gebaar is beter dan niets. Maar het wordt een wassen neus als het bedoeld is om af te leiden van het feit dat justitie steken laat vallen rond antisemitisme.

De demonstrant Michael Jacobs werd zes dagen op een politiebureau vastgehouden omdat hij gehuld in een Israëlische vlag dichtbij een pro-Palestijnse demonstrant ging staan. Waarom hij wel en de terrorist bij HaCarmel niet? Rond het incident tijdens ramadan waarop een auto op het Amsterdamse Stationsplein op een paar Israëlische toeristen inreed, trok de politie een mistgordijn op vol bizarre ontkenningen en tegenstrijdige mededelingen. En nu weer deze ontkenning van antisemitisme.

Is de leiding van het Amsterdams korps de kluts kwijt? Dat zou niet het geval mogen zijn. Zoals bekend mocht daar twee jaar lang Fatima Elatik haar licht laten schijnen over diversiteit. Ze heeft er een kwart miljoen voor gekregen, dus moet er baanbrekend werk zijn verricht. Wat precies adviseerde zij over bestrijding van antisemitisme en geweld tegen Joodse inwoners die, je zou het haast vergeten, ook tot de diversiteit van de stad behoren? Helaas: toen deze krant inzage in haar werk afdwong, stelde de politie enkel pagina’s met veel weggelakte tekst ter beschikking. De passages over diversiteit en discriminatie waren onleesbaar gemaakt. Niet gek dat je je dan afvraagt wat ze daar te verbergen hebben.

Voor een instantie die zegt het multiculturele Amsterdam te eren, die jaarlijks een ton spendeert aan de duurste politie-iftar van Europa en een korpschef heeft die de islamitische hoofddoek wil introduceren, toont de hoofdstedelijke politie getuige de zaak HaCarmel weinig empathie met de Joodse Amsterdammers die zich zorgen maken over antisemitisch geweld: het misdrijf wordt niet bij de naam genoemd.

De desinteresse van de overheid is pijnlijk. De buurt heeft HaCarmel bijgestaan, Marokkaanse buurtgenoten brachten bloemen, de scherven zijn geveegd, bewoners en ondernemers uit de straat uitten hun afschuw. Mooi. Maar van politici heb je meer nodig dan afschuw uiten, juist nadat justitie het racistische gehalte van de aanval ontkent. Ze zouden de Joodse gemeenschap, behalve opheldering over de schandelijke misleiding, een groot gebaar van erkenning moeten geven. Chanoeka kwam als geroepen. Maar onze premier heeft kennelijk tijd noch zin om zijn Joodse landgenoten hiervoor geluk te wensen.

Bron: http://www.telegraaf.nl

Norman Finkelstein, the University of Westminster and antisemitism

August 8, 2016 davebt

University of Westminster campus in Harrow, West London. 8^th August 2016.  Norman Finklestein is discussing the ‘Holocaust Industry’. This discussion, and the book authored by Finkelstein with the same title, is based on the premise that Zionism ‘milks’ the genocide experienced by the Jewish people.

I have history with this university. In May, I was at the Marylebone campus, where I had the ‘pleasure’ of hearing Haim Bresheeth declare that:

“everything in Israel currently has to go. Zionism has to go.….the JNF, the Jewish agency, every single authority, every single institution, is Zionist..”

I’ve seen Illan Pappe pushing his unique brand of ‘historical fiction’ there too. But it isn’t surprising. This particular university has form.  In 2012 they welcomed Hizb-ut-Tahrir Member, Jamal Harwood, who at an event on campus refused to condemn a particular statement he was linked with:

“O Muslim Armies! Teach the Jews a lesson after which they will need no further lessons. March forth to fight them, eradicate their entity and purify the earth of their filth”.

Haitham al-Haddad was invited to speak there too, raising protests from the LGBT community. Anindependent report on inclusion at the campus, found the Islamic Society at Westminster was ‘dominated by hard-line, ultra-conservative believers’. The same report found that officials do nothing for fear of accusations of Islamophobia. Jihadi John was radicalised there.

Zionism is the world’s only movement of self-determination that is not given freedom to speak inside the British campus. I personally have spoken to Israelis *currently studying* at the university, who hide their identity from their fellow students. Similarly, I have spoken to British Jews there who are scared to admit to their Jewishness. For Jews, the University of Westminster campus is a place where their identity is best left outside.

So it is no surprise then, that antisemitic rhetoric always feels at home there.

Communism on Westminster campus

Today’s event was part of the ‘Communist University 2016’, a full week of debate and discussion about all things that are important to communism today. At least that is the way I logically assume they create their programme.

I personally don’t have much time for communism. It isn’t that I do not appreciate the pretty picture that it paints. I do. But communism is a failure to grasp the inherent weakness of a theoretical utopia. My judgement: nice idea, but no thanks.

I imagine that communism today has many challenges. With the victory and expansion of ‘the market’, the world has moved on since the 1980’s. There is surely much to discuss in bringing about a ‘revolutionary transformation of society’ and ‘ending the existing capitalist system of exploitation’.

Which is why the programme for this 2016 ‘Communist University’ was so troubling.

Antisemitism on Westminster campus

They have decided that amidst all the challenges facing communism in 2016, one of the primary issues to be discussed is Zionism. And of course everything related to Zionism. To this end, they are hosting discussions on ‘anti-Zionism and antisemitism’, the ‘future of Palestine’ and of course ‘the Holocaust Industry’.

Jews make up 0.02% of the world’s population. In 2015, the Israel /Arab conflict was responsible for less than 0.02% of conflict deaths around the world. In essence, since 1948, the entire Arab Israeli conflict, which includes all of the fatalities in all of the wars, amongst all of the armies involved, is responsible for approximately 0.01% of war deaths globally.

Outside of Zionism and Israel, this conference only deals with one other military arena, with a single discussion on the conflicts in the wider Middle East. A conflict that has killed millions.

The issue here is that Zionism is seen as the ‘enemy’. The equating of Zionism with Neo-conservative thought, with money, with power.  It is the way antisemitism works. Whichever group you are in, wherever you sit on the political map, people around you are blaming the Jews for being the unseen force standing behind the opposition. Jews are the communists, the capitalists, they are the divisive force, the troublemakers. Antisemitism in this sense is a distinct and particularly odious form of racism. It morphs and changes with the times.

So it has to be said that the agenda looks particularly skewed. Holding an event that calls on Jewish ‘outliers’, to disguise and ‘legitimise’ an attack on Jewish people worldwide is an antisemitic act.

You cannot use ‘those’ Jews

Why do I say ‘Jewish people’ worldwide, when some Jews are anti-Zionists? Because they are irrelevant. Recent studies have shown that 93% of British Jews believe that Israel forms some part of their identity as Jews. 90% support its right to exist as a ‘Jewish state’. These figures are not just an overwhelming majority, they border on the absolute. Somewhere around 93% of Jewish people in the UK are Zionist.  Zionism and being Jewish are intimately related.

So 7% do not? Well not quite, this is a distortion. Even though we are dealing with a tiny minority, this is not a cohesive opposition. These are two separate and completely detached groups. One of which is ultra-orthodox and their non-Zionism (or anti-Zionism) is a religious based disagreement.

 

Which means the publicity seeking anti-Zionists such as Max Blumenthal, Tony Greenstein, Illan Pappe, Ronnie Barkan and Miko Peled all come from one side of an already tiny minority. If there were only one tail to this test, these people would fall into statistical insignificance.

So why is it antisemitism at Westminster?

The antisemitism doesn’t exist in the supply, it exists in the demand. In theory, for every speech given by an anti-Zionist Jew, there would be scores of Zionist Jews lining up to respond. All things being equal, we should never have heard of these Jewish anti-Zionists. They are insignificant outliers whose presence would only be recognised by sociologists and statisticians before being cast off into the bin titled ‘not to be taken into consideration’. Perhaps a study or two could analyse them to try to find correlating variables that could push forward a theory into their very presence. Bullying at school? The trauma of children of holocaust survivors? I am certain an innovative list could be created.

Yet where these people are selected, for the specific purpose of attacking what it means to be Jewish to the absolute majority, there exists a problem. You cannot hide behind a Jewish anti-Zionist to deflect accusations of antisemitism because the very act of turning the insignificant into a weapon against Jews is an antisemitic act.

I have heard people suggest people like Blumenthal are antisemites themselves. This is a mistake. People like Blumenthal are simply oddities. A handful of people displaying bizarre and obscure thought. When you see their name in print, you see antisemitism at work. When you hear them speak, when you see them listed in a programme, when you see them quoted, shared or retweeted – all antisemitism.

So someone in the States is so messed up he believes you can overstate the Holocaust. A child of holocaust survivors, he dates the rising awareness of his fictitious industry to 1967. Nothing of course to do with the Eichmann trial of 1962, where finally the world got to hear the true horror of events. Nothing to do either with the trauma of the genocide. It’s a money thing, a power thing, don’t forget after all, it’s the Jews we are talking about.

The antisemitism isn’t in his train of thought, it is in those that take the absurd and reward him, fund him and applaud him. Antisemitism is the adoring crowd of the village idiot.

So yes, the appearance of two of the anti-Zionist clowns in a single conference at the University of Westminster that spent so much time dealing with Zionism, Israel and Jews is an antisemitic act. It is about time everyone started realising this is the case.

Bron: http://www.david-collier.com

 

The Rise, Fall and Rebirth of Antisemitism

JULY 13, 2016 3:33 AM

Author:

Justin Amler

When I was young, I always thought that antisemitism had died in the burning wreckage of Berlin, or the smoldering remains of Hitler’s body. I thought that it had reached its zenith, and that the world was truly shocked at what had happened to the Jews — one of the most targeted groups of hatred throughout human history. That people had finally realized the extent of where that hatred had led: the systematic murder of 6 million people.

Even as a very young person, growing up near the city of Cape Town, I very rarely encountered much antisemitism. Yes, I had a few remarks directed towards me, but never felt the anxiety that people feel today.

As I got a little older, I learned more about the state of Israel and its struggles for survival, but always felt confident that despite its precarious position, the world would support it, because antisemitism had died and the world would always stand behind a tiny country that embraced freedom against a vast Arab would where freedom was like a poisoned chalice from which no one was allowed to drink.

I was right and yet wrong at the same time.

In a sense, the antisemitism of those dark days had disappeared, fading into the background of a sad chapter in Jewish history. It was gone, expelled — a part of our past, not our future. Jews had their country back again, back after thousands of years of exile. They had returned to their rightful place in the world, no longer a foreign entity without a home, subject to relentless persecution.

But then something happened.

I grew up — and so did antisemitism. Unlike the days of open discrimination of Jews, it had become discreet — no longer a part of mainstream society.

While lingering in the dark shadows of society, it never really died, but simply adapted to a changing time and a changing environment.In the past, Jews were easy targets because they were seen as outsiders and nomads — people with no fixed address. But now, there is most definitely a fixed address — the state of Israel, and the ever evolving antisemitism has adapted quite remarkably.

The days of openly preaching hatred against Jews has largely disappeared, because in a new, post-Holocaust world, that was unacceptable. Instead, preaching hatred against Israel is the newly acceptable term, especially if done in a way that switched the Jews as the victims of aggression and hatred to the perpetrators of it. Israel was the new Nazi Germany, and Jews were the new Nazis.

All of a sudden, this tiny country, whose territory is 650 times smaller than the Arab world, was seen as an expansionist aggressor. This country, whose population is 50 times smaller than the Arab world, is seen as the main reason for lack of peace.

Antisemitism has evolved from a hatred of Jews as a people into the hatred of Israel as a country representing Jews. Just as previous societies tried to malign the Jews and remove them from society, the same practice continues with anti-Zionism. Each UNESCO resolution that denies Jewish history in Israel, and each UN resolution that portrays Israel as war mongers, and each EU resolution that wants to boycott Israeli goods, is proof of this.

And then something else happened.

The antisemitism from the past that was replaced by anti-Zionism, once again began to creep up to the surface. The thin veneer that anti-Zionism groups had held up to show they were only against Israel and not Jews began to falter. Jews were once again being accused of blood libels in the European Parliament. Jewish singers were being boycotted and targeted by hate groups. Jewish owned shops were being attacked by groups like BDS. And Jewish students no longer felt safe on university campuses.

Antisemitism has emerged from the shadows where it once lurked, and, unlike the generations of the past who stood by, it is up to the good people of this time to fight it.

Bron: http://www.algemeiner.com

 

“Antisemitisme van ‘selfie-moslima’ is symptoom van breder fenomeen”

Het antisemitisme van Zakia Belkhiri, de jongedame die bekendheid verwierf als de ‘selfie-mosilma’ is een symptoom van een wijd verspreid fenomeen van anti-joods racisme dat bij de meeste moslims in dit land leeft.

Verschillende internationale onderzoeken hebben reeds bevestigd dat de moslimgemeenschap van België erg antisemitisch is. Het Amerikaanse Anti-Defamation League ondervroeg duizenden Belgen en daaruit bleek dat maar liefst 68 procent van de Belgische moslims akkoord gaat met stellingen als ‘De Joden hebben in dit land te veel macht en beheersen de media en de politiek’.

Ook Belgische onderzoekers erkennen deze gevaarlijke trend. Terwijl een derde van de jonge moslims negatieve gevoelens koesteren tegenover homo’s blijkt bijna zo’n driekwart van hen antisemitisch te zijn (onderzoek van prof. Mark Elchardus in 2011 en 2013).

Wijd verspreid

Het antisemitisme bevindt zich in alle lagen van de moslimbevolking, van hoog tot laag opgeleid en zowel bij minderbegoede gezinnen als bij de betere middenklasse. Aan de basis liggen onder andere de haatzenders uit de Arabische wereld, die via schotelantennes de Vlaamse huiskamers binnenkomen, en het internet. Dit wordt mede in stand gehouden en versterkt door een extreem-links discours bij ons waarbij Israël, en bij uitbreiding alle Joden, schuldig worden bevonden voor alle ellende in de wereld.

Actie

Premier Charles Michel mag dan uitroepen dat er een nultolerantie zal worden gehanteerd tegenover antisemitisme, als het gerecht en het parket de meeste zaken seponeren of naar de prullenmand verwijzen, dan kom je natuurlijk niet ver. Ook in het onderwijs of op de openbare omroep zie je zelden dat er werk wordt gemaakt van deze problematiek. Om nog maar te zwijgen over het Centrum Gelijke Kansen, nu Unia genoemd, die de jongste ontsporing, net als in het verleden vaak het geval was, niet wil vervolgen. De naam Centrum van Gemiste Kansen zou volgens mij beter passen.

Groot-Brittannië

Laten we een voorbeeld nemen aan Groot-Brittannië. Daar worden politici, journalisten en andere invloedrijke personen die zich aan (online) Jodenhaat wagen publiekelijk met de vinger gewezen en één voor één ontslagen of gesanctioneerd. Dat gaat uiteraard niet steeds om moslims (zoals de uitsluiting van Ken Livingstone uit de Labourpartij aantoont), maar wel in de meerderheid van de gevallen.

Oproep

Daarom mijn oproep, met uitgestrekte hand, die in de eerste plaats gericht is aan de moslims van dit land: “Ga er zelf met de grove borstel doorheen! Bezoek eens het Kazerne Dossin in Mechelen, leer wat meer over de verwezenlijkingen van de Joodse gemeenschap op de vlakken van Cultuur, Wetenschap, Literatuur en aanzie ons in de eerste plaats als bondgenoten en niet als aartsvijanden. Want als er iemand is die weet wat het is om vervolgd en belaagd te worden vanwege zijn of haar afkomst, dan zijn wij dat wel”.

Michael Freilich
Hoofdredacteur

Bron: http://www.joodsactueel.be

 

KING SOLOMON’S WALL EXCAVATED / KONING SALOMO’S MUUR OPGEGRAVEN

This video is dedicated to the idiots of UNESCO, France and the other countries that voted for the UNESCO lie that the Temple Mount had no Jewish heritage in their feverish efforts to gift it to a future Palestine.

Deze video is opgedragen aan de idioten van de UNESCO, Frankrijk en de andere landen die voor de UNESCO leugen stemden dat de Tempelberg geen Joods erfgoed is in hun koortsachtige pogingen om het aan een toekomstig Palestina te geven.

Fout

Deze video bestaat niet

Anti-Semitism in Britain’s Labour Party: Rotting from the head down

Fout

Deze video bestaat niet

Anti-Semitism isn’t new to the UK Labour Party, and its recent anti-Semitic outbursts shouldn’t surprise anyone. Labour Party leader Jeremy Corbyn has ordered an “independent inquiry” into the party’s anti-Semitism. Gatestone Institute Senior Fellow Douglas Murray explains how Labour’s anti-Semitism problem starts at top of the party, and why this inquiry won’t solve anything.

Read More at: http://www.gatestoneinstitute.org/793…

Antisemitisme binnen de Britse Labourpartij

Eind april is oud burgemeester van Londen Ken Livingstone geschorst door de Britse Labour partij, zo meldden verschillende media. Hij had beweerd dat Hitler een zionist was en gesuggereerd dat er een joodse samenzwering bestaat die de Labour Partij wil beschadigen, aldus de Volkskrant. In een interview had hij gezegd dat alles wat Hitler deed uiteindelijk wettelijk was, ook de Holocaust. Dit zei hij ter verdediging van Kamerlid Naz Shah, die op haar beurt sympathie had getoond voor het ‘idee’ om Israel naar de VS te verplaatsen en de Israelische Joden daarheen te deporteren. Ook zij werd geschorst. Eind vorige maand werd een speciale commissie benoemd die onderzoek moet doen naar racisme binnen de partij, waaronder antisemitisme.

Livingstone had onlangs gezegd dat Israels stichting een grote ramp was en dat het beter was geweest als alle Joodse vluchtelingen indertijd in de VS en het VK waren opgenomen. Hij gaf Israel ook de schuld van de vele spanningen in het Midden-Oosten, het risico van meer oorlogen, en de opkomst van terroristische groeperingen.

Het is niet de eerste keer dat Livingstone over de schreef ging. De Volkskrant schreef eind vorige maand:

In 2006 was hij korte tijd geschorst als burgemeester nadat hij een joodse journalist van The Daily Mail een ‘concentratiekampbewaker’ had genoemd. Een jaar eerder had hij voor opschudding gezorgd door de imam Yoessoef a–Qaradawi op het stadhuis te omhelzen, ondanks het feit dat deze gast onder meer had opgeroepen tot het vermoorden van joden, alsmede het mishandelen van vrouwen en homoseksuelen. 

Hij was zoals hierboven al blijkt niet het enige Labourlid dat over de schreef is gegaan. Naz Shah had naast haar steun voor het verplaatsen van Israel en de daar levende Joden, mensen opgeroepen op haar te stemmen omdat de ‘Joden zich verzamelen’, en verwezen naar een blog over een Joodse samenzwering en beaamd dat alles wat Hitler deed legaal was, aldus de Volkskrant. De krant meldde verder:

Leden van de Labour-afdeling op Oxford waren onlangs in opspraak gekomen omdat ze joodse studenten routinematig afschilderen als ‘zio’s’. In Luton meldde Labour-raadslid Aysegul Gurbuz via sociale media dat Hitler ‘de grootste persoon uit de geschiedenis’ is en dat het tijd is dat Iran de staat Israël op nucleaire wijze van de kaart veegt. Hangende een onderzoek naar deze gedachten is ze geschorst door de partij. Voormalig Labour-kandidaat Vicky Kirby had Hitler een ‘zionistische God’ genoemd en erop geattendeerd dat joden ‘grote neuzen’ hebben. 

De lijst met incidenten is uiteraard nog veel langer, zo lang dat ook in Britse kranten die niet bepaald als Israel vriendelijk te boek staan, er een discussie woedt over het antisemitisme probleem bij Labour. In een bijzonder scherpe bijdrage wordt de dubbele maatstaf die velen binnen links tegenover Israel hanteren, gehekeld:

Let’s imagine for just a moment that a small but vocal section of the left was consumed with hatred for one faraway country: barely an hour could pass without them condemning it, not just for this or for that policy, but for its very existence, for the manner of its birth, for what it represented. And now let’s imagine that this country was the only place in the world where the majority of the population, and most of the government, were black.

You’d expect the racist right to hate such a country. But imagine it was that noisy segment of the left that insisted it would be better if this one black country had never been created, that it was the source of most of the conflict in its region, if not the world. That its creation was a great historical crime and the only solution was to dismantle it and the people who lived there should either go back to where they – or rather, their grandparents or great-grandparents – had come from; or stay where they were and, either way, return to living as a minority once more. Sure, living as a minority had over the centuries exposed them to periodic persecution and slaughter. But living as a majority, in charge of their own destiny – well, black people didn’t deserve that right.

And now imagine that the people who said all these things insisted they had nothing against black people. On the contrary, they were passionately against all forms of racism. In fact it was their very anti-racism that made them hate this one black country. Their objection was only to this country, its conduct and its existence, not to black people themselves. You surely were only inventing this horrible accusation of racism to divert attention from the wicked black country and its multiple crimes.

Dat zou, om het voorzichtig uit te drukken, niet erg geloofwaardig overkomen. Juist binnen links wordt altijd gezegd dat vrouwen het beste kunnen bepalen wat seksisme is, zwarten wat racistisch, en homo’s wat homofoob is. Alleen bij Joden gaat dat niet op, want als zij zeggen dat iets antisemitisch is roepen sommigen binnen links al gauw dat antisemitisme met kritiek op Israel wordt verward en dit een tactiek is om critici de mond te snoeren.

De haat tegen Israel gaat bij sommigen heel ver, en zou bij ieder ander land en volk (want het is natuurlijk lastig en gekunsteld om Israel en Joden als twee compleet verschillende zaken te zien) tot verontwaardiging leiden. Stel dat binnen rechts en vooral extreemrechts dat ene zigeunerlandje of Indianenstaatje of het Zuid-Afrika waar de zwarten nu zichzelf regeren tot speerpunt van kritiek wordt gemaakt, waar men onophoudelijk tegen ageert en sancties tegen wil doorvoeren etc., dan zou dat vanzelfsprekend racistisch worden genoemd. Daar zijn de uitspraken over Hitler die diverse Labourleden deden (vanwaar die behoefte de man die verantwoordelijk is voor de moord op 6 miljoen Joden, maar ook een vijand van de Britten was in de oorlog, te prijzen of zijn daden te rechtvaardigen dan wel te bagatelliseren?) niet eens meer voor nodig.

Toch is het voor velen, ook buiten de pro-Palestina scene, bepaald geen uitgemaakte zaak of het voortdurend ageren tegen Israel wel zo verkeerd of ook antisemitisch is, of dat het gaat om moedige mensen die een oud taboe willen doorbreken. Nog steeds heerst het absurde idee dat kritiek op Israel erg moeilijk ligt vanwege de Holocaust, en dat ‘zionisten’ (dit is meer een scheldwoord geworden dan een neutrale aanduiding voor mensen die vinden dat Israel recht van bestaan heeft en een fair hearing verdient) daar handig misbruik van maken door alle critici, hoe fair ook, in diskrediet te brengen. Nou helpt het niet mee dat een deel van de pro-Israel scene, in navolging van de anti-Israel scene, is geradikaliseerd en inderdaad tegenstanders te pas en onpas uitmaakt voor alles wat lelijk is, waaronder antisemitisme. Maar hoe blind moet je zijn om geen verschil te zien tussen kritiek op de bezetting, op bepaalde legeroperaties en andere zaken die ook veel Israeli’s hekelen, en het voortdurend zwartmaken van Israel en haar verantwoordelijk houden voor de onrust in de regio en zelfs het ontstaan van IS?

Dat juist links zo mild oordeelt over het laatste, en dit vaak als legitieme en zelfs nuttige Israel kritiek ziet, baart zorgen en heeft geleid tot de excessen die we nu zien binnen de Labourpartij. Het betwisten of ontkennen van Israels bestaansrecht en zelfs de vergelijking met het symbool van het kwaad, de nazi’s, schuurt tegen antisemitisme aan maar heeft onterecht een imago van harde maar niet geheel onterechte kritiek. Ook in Nederland lijkt er steeds meer begrip en tolerantie te zijn voor radikale antizionisten als Abu Jahjah, Appa, Al Jaberi en anderen, zowel allochtoon als autochtoon. Dat deze mensen geregeld de grens met antisemitisme oversteken en soms openlijk oproepen tot geweld tegen ‘zionisten’ roept met name verontwaardiging op vanuit pro-Israel zijde; daarbuiten is men over het algemeen mild.  In de volgende bijdrage ga ik dieper in op de oorzaken hiervan, en de rol van links.

Ratna Pelle

Bron: http://www.israel-palestina.info

 

Helaas voor antisemieten: de Joodse staat zal niet wijken

De staat Israël is 68 jaar geworden. Al 68 jaar eisen de meeste islamitische landen de vernietiging van Israël. Israëliërs maakten in de afgelopen 68 jaar oorlog, geweld en terreur mee.

In de jaren negentig van de vorige eeuw werden grote stappen gezet richting vrede met de Palestijnen. Helaas koos een deel van het Palestijnse volk, onder leiding van de islamitische terreurbeweging Hamas, voor het gewapende conflict. De massale terreuraanslagen ten tijde van premier Yitzhak Rabin (1922-1995) brachten een voorlopig einde aan het wederzijdse vertrouwen.

Bij de laatste Gaza-oorlog tussen Israël en Hamas in 2014 kon de hele wereld zien dat Hamas zich jarenlang had voorbereid op het plegen van terroristische daden. Vanuit Iran via Egypte werden raketten naar Gaza gebracht. Deskundigen uit Iran en Libanon (Hezbollah) gaven training voor de productie van wapens.

Tunnels

Hamas gaf miljoenen dollars uit aan het bouwen van tunnels om ooit ongezien Israëlische huizen, bedrijven of scholen te kunnen binnentreden en daar dood en verderf te zaaien. Tijdens deze oorlog krijg Israël zoals gebruikelijk allerlei verwijten. Een internationale militaire commissie – de zogeheten ‘High Level Military Group’ (HLMG) – onderzocht de laatste de oorlog (in 2014) tussen Israël en Hamas.

Wat kan Europa van Israël leren? En tegen welke prijs?
Lees verder >

De HLMG bestaat uit enkele oud-topmilitairen uit verschillende landen: generaal Klaus Naumann (Duitsland), de voormalige directeur van de militaire commissie van de NAVO, generaal Vincenzo Camporini (Italië), de voormalige stafchef van de Italiaanse strijdkrachten, admiraal José Maria Teran (Spanje), generaal Molan uit Australië, generaal Kamal Davar uit India, generaal Lamballe uit Frankrijk, et cetera. Het is een indrukwekkende lijst.

Vijanden

In oktober 2015 bracht de HLMG een rapport uit over de Gaza-oorlog. Het rapportAn Assessment of the 2014 Gaza conflict is een degelijke analyse. De commissie bestudeerde alle aantijgingen van de tegenstanders van Israël, van de vijanden van Israël en ook de VN-stukken daarover. Ook kreeg de commissie toegang tot alle militaire objecten en instanties van Israël die bij de oorlog betrokken waren.

De commissie analyseert en beschrijft alle wapens die door Hamas en de Israëliërs zijn ingezet tijden de militaire confrontatie. Ze beperkten zich niet tot deze periode. Ook werd onderzocht welke raketten Hamas eerder gebruikte. Tussen 2000 en 2008 schreef de Israëlische regering meer dan honderd brieven aan de secretaris-generaal van de Verenigde Naties en aan de voorzitter van de VN-Veiligheidsraad. Deze brieven hadden betrekking op de gewelddadige acties van Hamas.

Nuttige idioten

Al deze brieven bleven onbeantwoord. De terroristen kregen het gevoel dat ze onaantastbaar zijn, ze voelden zich immers beschermd door nuttige idioten, namelijk de westerse media en de Verenigde Naties.

De wereld negeerde Israël. Met als gevolg de militaire opbouw van Hamas voor het ontketenen van een groot conflict: ‘In 2008, Hamas and other terrorist groups in Gaza fired 3,278 rockets and mortars shells at Israel, including at major cities such as Ashkelon, where a shopping mall was hit by an Iranian made Grad rocket, wounding 90. By December 2008, Hamas had amassed more than 20,000 armed operatives and implemented a vast network of underground tunnels throughout Gaza.’

Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit 2008. Het bleef doorgaan, totdat Israël besloot om uit zelfverdediging de militaire infrastructuur van Hamas te vernietigen.

Drieduizend raketten

Wat zouden wij doen als een buurland in één maand meer dan drieduizend raketten op ons afvuurt? Wat zou het Iraanse regime hebben gedaan als de salafistische terroristen uit Irak meer dan drieduizend raketten in één maand op een Iraanse stad hadden afgevuurd? Het antwoord laat zich raden: alle terroristen en hun omgeving zouden collectief worden getroffen.

Het rapport van deze gezaghebbende militairen bereikte de Europese media niet. Die media willen het niet bestuderen. Het Joodse volk heeft echter de instemming van het NOS Journaal of CNN niet nodig om zichzelf te verdedigen. Evenmin hebben de Joden in het Midden-Oosten instemming nodig van de Europese kwaliteitskranten en kwaliteitsintellectuelen om te mogen overleven.

Eenzame hoogte

Al 68 houdt het Joodse volk stand in een omgeving waarin islamitische staten als Iran en IS voorbeelden zijn van terreur tegen de menselijkheid. Het Joodse volk is gewend aan geweld en eenzaamheid. De Israëliërs zijn desondanks een optimistisch volk.

Ondanks alle oorlogen en existentiële dreiging is Israël een innovatief land. Het is bezig om een deel van de Negev-woestijn om te vormen tot een cyberstad. Een land met acht miljoen inwoners staat op het gebied van cybersecurity met de Verenigde Staten op een eenzame hoogte. Terwijl de buurlanden van Israël nog bezig zijn met de Arabische Lente, verwerft het Joodse volk een prominente plaats in de economie van de toekomst.

Ik heb een pijnlijk bericht voor antisemieten: de Joodse staat zal niet verdwijnen. Dat is een prettige gedachte!

18 mei 2016

Afshin Ellian

Prof. mr. dr. Afshin Ellian (Teheran, 1966) is momenteel hoogleraar Encyclopedie van de rechtswetenschap en wetenschappelijk directeur van Instituut voor Metajuridica aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden.

Iran’s Anti-Semitism

by Majid Rafizadeh
May 16, 2016 at 3:30 am

http://www.gatestoneinstitute.org/8046/iran-antisemitism

---

• Thanks to the lifting of sanctions, the prize for best Holocaust cartoon was lifted as well. Iran is now offering $50,000 for the best Holocaust cartoon, more than quadruple last year’s prize, which was $12,000.
• The competition is expected to draw participants from more than 50 countries. It is sponsored by two organizations which are directly or indirectly linked to the Iranian regime: the Owj Media and Cultural Institute, funded by the Islamic Revolutionary Guard Corps, and the Sarsheshmeh Cultural Center, which is supported by the Islamic Development Organization (IDO). The Iranian parliament provides the IDO’s budget.
• These kinds of Holocaust events and conferences in Iran are based on the notion that Holocaust did not occur.

---

This week, Iran is hosting its second annual Holocaust Cartoon Competition, even as some politicians and world leaders continue to argue that Iran is becoming a stabilizing force because it is re-joining the international community, by implementing the nuclear agreement and integrating into the global financial system.

The exhibition of Holocaust cartoons will open on May 14. Iran’s Holocaust Cartoon Competition reflects the Iranian regimes’ attempts to expand its efforts to promote anti-Semitism beyond the borders of its nation.

As Iran’s revenues are rising, thanks to the lifting of sanctions, the prize for the best Holocaust cartoon was lifted, as well. Iran is now offering $50,000 for the best Holocaust cartoon, more than quadruple last year’s prize, which was $12,000. According to Iran’s semi-official IRNA news agency, the conference is expected to draw participants from more than 50 countries.

The Iranian regime seems to be using global legitimacy, granted to its leaders by many Western politicians through the nuclear agreement and business deals, to promote the core pillars of its Islamic revolution, opposing the US and rejecting Israel’s right to exist, as well as its fundamental ideals.

In addition, it is worth noting that these kinds of global conferences, which work to deny the historical fact of the Holocaust, are aimed at undermining Israel’s legitimacy, as well as its right to exist. One of Iran’s major foreign policy and ideological objectives, which rests on the religious teachings of Ayatollahs Khomeini and Khamenei, is the struggle against Israel.

For more than 35 years, the Iranian regime has been trying to delegitimize Israel through both soft and hard power. Iran promotes its anti-Semitic and anti-Israel narrative through schools, social media, television, and non-stop political rhetoric. Its narrative has attracted an audience in the Middle East, as well as in the West.

The Iranian government claims that it has nothing to do with sponsoring such a conference and that it does not endorse such an event. Iranian Foreign Minister Mohammed Javad Zarif explained last week to the New Yorker, in response to this news: “It is not Iran. It is an NGO that is not controlled by the Iranian government. Nor is it endorsed by the Iranian government.”

Zarif added that Iran “does not support, nor does it organize, any cartoon festival of the nature that you’re talking about.”

Mr. Zarif is being disingenuous. The competition is sponsored by two organizations which are directly or indirectly linked to the Iranian regime: the Owj Media and Cultural Institute and the Sarsheshmeh Cultural Center, which is supported by the Islamic Development Organization (IDO). The Iranian parliament provides the IDO’s budget.

In Iran, governmental or non-governmental organizations (NGOs), groups, or institutions cannot hold events — whether cultural, economic or political — without the explicit or implicit approval of Iran’s officials. The approval normally comes from the Ministry of Culture, the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), Basij, intelligence agencies, Etela’at, Tehran Municipality or the Ministry of Islamic Guidance.

If the government is not involved in these kinds of events and NGO activities, why do no events exist that criticize the Supreme Leader or the ideological principles of Iran? Why are there only events that promote Ayatollah Khamenei and the revolutionary principles of the IRGC?

In short, it is impossible to hold such a large and global conference without the sponsorship and approval of the government.

The U.S. Holocaust Memorial Museum accurately pointed out in a statement that in Iran, “Previous [Holocaust cartoon] contests in 2006 and 2015 have had the endorsement and support of government officials and agencies.” The museum added that, “There are reports in the Iranian press that the Ministry of Culture is asserting its support for the upcoming contest.”

By denying any involvement in such conferences, Rouhani, Zarif and their team are playing the tactical shift that Supreme Leader Ali Khamenei and a senior cadre of IRGC designed long time ago. The tactical shift is to feign a softer tone on the international stage through the president and the foreign minister, while keeping the fundamentals of Khamenei and the IRGC’s policy intact.

By denying the Iranian regime’s official involvement in the Holocaust cartoon contest, President Rouhani (right) and FM Zarif are feigning a softer tone on the international stage, while keeping the fundamentals of Ayatollah Khamenei and the Revolutionary Guards’s policy intact.

To gain more wealth through business deals and the lifting of sanctions, Rouhani and Zarif are faking a nicer façade and illusion on the international stage, while Khamenei and the IRGC continue with their longstanding objectives of opposing the US and Israel, and preserving Iran’s Islamic and revolutionary norms. Anti-Zionism and Anti-Semitism are two of the core values of Iran’s Islamic revolutionary principles. Khamenei and the IRGC leaders derive legitimacy from these revolutionary and ideological values.

These kinds of Holocaust events and conferences are not linked to “understanding” the Holocaust, as the Iranian leaders disingenuously argue. The conference premise is based on the notion that Holocaust did not occur.

Iran’s propaganda can normally turn this anti-Semitism into a motivation for violence and more terrorist acts.

Western powers are aware of the fact that the improving ties and rapprochement between Tehran and the West, particularly Washington, are contributing to legitimizing the Iranian regime. Nevertheless, it is incumbent on the international community to strongly condemn these hatred-driven moves by Iran’s regime.

Dr. Majid Rafizadeh is an Iranian-American political scientist, Harvard scholar, and president of the International American Council on the Middle East. He can be reached at Dr.rafizadeh@post.harvard.edu and followed at @Dr_Rafizadeh

• Follow Majid Rafizadeh on Twitter

Bron: http://www.gatestoneinstitute.org

HET NIEUWE ANTISEMITISME

Door: Miel Swillens

13 mei 2016, 19:38

Vlaamse academici sluiten zich onwetend aan bij judeofobe profesesor De Cauter met boycot op Israel.

Een groep van vijftig UGent-professoren roept op om een einde te maken aan de samenwerking van de Gentse universiteit met Israëlische onderzoekspartners omdat die te nauwe banden zouden hebben met het Israëlische leger. ‘Deze samenwerking komt neer op medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid’, klinkt het.

Dat lazen we in De Morgen (11/5). Drie van de initiatiefnemers prijken samen op de foto: Bruno De Wever, Hendrik Vos en Eva Brems. Het Gentse initiatief kadert in de actie van de vorig jaar opgerichteBelgian Campaign for an Academic and Cultural Boycott of Israel (BACBI). Geïnspireerd door de boycot tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid roept BACBI op om tegen Israël een gelijkaardige campagne van boycot, desinvestering en sancties te voeren. Die oproep werd door niet minder dan 467 academici ondertekend, en het loont de moeite even de lijst met de ondertekenaars te overlopen. Je ontmoet er define fleur van onze universiteiten.

Wat BACBI beoogt is duidelijk: Israël demoniseren als een apartheidsstaat zodat de legitimiteit zelf van het staatje ter discussie kan worden gesteld. Dat extreemlinkse activisten die met Hamas en Hezbollah sympathiseren de vernietiging van Israël nastreven is bekend. Maar dat nu – om dat woord ook eens te gebruiken – een significant deel van de academische wereld zich daarbij aansluit, is verontrustend. Al mag de vraag worden gesteld of alle ondertekenaars wel beseffen waar zij hun steun aan verlenen. Conformisme en peer pressure typeren de academische wereld.

Drijvende kracht achter BACBI is cultuurfilosoof en activist Lieven De Cauter (KU Leuven). Professor De Cauter is niet vies van complottheorieën. In een Open brief aan Theo Franken (De wereld morgen, 18/8/2015) nam hij zich voor de onwetende staatssecretaris te informeren over ‘de ware oorzaak’ van de vluchtelingencrisis. Volgens De Cauter is die crisis het gevolg van een doortrapt joods complot. Op aanstoken van Israël hebben de Joods-Amerikaanse neocons George W. Bush tot de inval in Irak aangezet. Die oorlog voerde een geheime joodse agenda uit: de totale vernietiging van de vijanden van Israël en de ‘bantoestanisering’(sic) van het Midden-Oosten. Daartoe werden opzettelijk burgeroorlogen uitgelokt tussen soennieten en sjiieten. In het paranoïde universum van De Cauter heet dat civil war engineering. Vergeet dus Bashar al-Assad: Israël en de joodse lobby hebben de vluchtelingen op hun geweten. Tot zijn spijt moet de professor toegeven dat alleen verlichte geesten – dus alvast niet Theo Francken – tot dat superieure inzicht in staat zijn.

De Brusselse MR-politica en publiciste Viviane Teitelbaum verwijst in haar essay Je suis pas antisémite, mais … (editions Luc Pire, 2016) naar de brief van Lieven De Cauter. Die roept herinneringen op, zegt Teitelbaum, aan de Protocollen van de wijzen van Sion, de beruchte vervalsing over een joods wereldcomplot. Je mocht toch verwachten dat hier een alarm zou afgaan. Maar in de academische wereld blijft het oorverdovend stil, van kritiek op BACBI is geen sprake. Van de 467 ondertekenaars heeft bij mijn weten niemand afstand genomen van het judeofobe geraaskal van de oprichter van de organisatie. Hoe valt zoiets te verklaren?

Aan onze universiteiten – en ook in de media – voert een radicaal linkse, antiwesterse minderheid het hoge woord als het over het Israëlisch-Palestijns conflict gaat. Haar niet aflatend activisme heeft islamitische Jodenhaat en radicaal antizionisme nader tot elkaar gebracht. Zo geraakte steun voor de Palestijnse zaak besmet met antisemitisme, zoals BACBI aantoont. Want voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over kritiek op Israël. Kritiek op Israël is gerechtvaardigd, maar de kritiek van onze professoren is zo eenzijdig en buitensporig dat er duidelijk meer aan de hand is. Zoals Thomas Friedman, de gereputeerde columnist van de New York Times, het jaren geleden al uitdrukte: Israël bekritiseren is geen antisemitisme, en zoiets beweren is gemeen. Maar Israël eruit pikken om aan te klagen en te sanctioneren – terwijl de andere partijen in het Midden-Oosten ongemoeid worden gelaten – is wel antisemitisch. En dat ontkennen, is hypocriet. Dat is precies wat BACBI en de 467 ondertekenaars doen.

Nvdr: Liefhebbers van de geschriften van professor doctor De Cauter kunnen we deze brief van hem aanbevelen.

Foto (c) Reporters

Bron: http://www.doorbraak.be