Een Israëlische soldaat in de Palestijnse gebieden. Beeld: Breaking the Silence
Veel christenen zijn met reden uiterst kritisch op wat de huidige regering van de staat Israël allemaal onderneemt, zoals het nederzettingenbeleid op de Westelijke Jordaanoever, de militarisering van de samenleving, de manier waarop men kritische stemmen van binnenuit de mond probeert te snoeren, de mensonterende toestanden bij checkpoints en nog veel meer.
Door Henk Fonteyn
Vincent Lengkeek stelt in zijn opinie-artikel van woensdag dat de Wereldraad van Kerken met zijn kritische houding kon wachten op tegenwerking van Israël. Ik behoor tot de in het artikel genoemde “activisten die het Israëlische leger letterlijk en figuurlijk in de weg hebben gelopen”, als vrijwilliger van het Ecumenical Accompaniment Programma for Palestine and Israel. Uit volle overtuiging en als het me gevraagd wordt, ga ik graag opnieuw (aangenomen dat ik langs de Israëlische douane kom, wat me vorig jaar al een nacht kostte).
Zowel in 2014 als in 2015 heb ik als ‘Ecumenical Accompanier’ op allerlei ‘hotspots’ gezien hoe de Israëlische militaire bezetting het normale leven ontwricht en mensen frustreert, die geen andere ambitie of agenda hebben dan wat wij allemaal willen: een gewoon leven. Nee, ik voel geen enkele behoefte om het geweld van Palestijnse zijde, of het nu georganiseerd is of uit individuele woede en frustratie opkomt, te rechtvaardigen. Maar wie een tijdlang in Israël en de ‘gebieden’ heeft rondgekeken, gelooft niet meer in de oude mythe van de kleine Joodse David tegen de Arabische/Palestijnse Goliath… De rollen zijn allang omgedraaid!
De Wereldraad van Kerken heeft op verzoek van 13 Palestijnse kerken het waarnemersprogramma EAPPI ingesteld. Dertien inheemse kerken die constateerden dat vanuit de hele wereld pelgrims naar ‘het heilige land’ reizen, ontroerd bij de Klaagmuur komen bidden, met palmtakken of houten kruizen over de Via Dolorosa lopen en alle plekken aandoen waar Jezus iets gezegd of gedaan heeft. Pelgrims die echter zelden contact zoeken met de ‘levende stenen’, de inheemse christenen, Palestijnse christenen die Arabisch spreken en die in de politieke entiteit Israël geen vervulling van oude profetieën kunnen zien, maar alleen een bezettende macht.
Nee, ik geloof niet in de vervangingstheologie
De heer Lengkeek mag mij geloven: een maandje ‘achter de muur’ is genoeg om dit gevoel hartgrondig te kunnen delen. Ik weet mij echter geenszins een aanhanger van de ‘vervangingstheologie’. Het is juist omdat ik oprecht geloof dat de God van Israël nog altijd een geschiedenis met het Joodse volk heeft, dat ik weiger om blind te zijn voor het onrecht dat in en door de staat Israël geschiedt. Het is juist omdat ik me zo sterk verbonden voel met dit volk, dat het me zo dwars zit, dat de staat Israël terecht zoveel kritiek en weerstand oproept in de wereld. Vergelijkt u het maar met een ouder die weet dat zijn kind helemaal losraakt van alle waarden die thuis hooggehouden worden. Misschien zelfs met justitie in aanraking komt, of drugsverslaafd raakt. Maar het blijft wel je kind.
Nee, kom bij mij niet aan met de ‘vervangingstheologie’. Ik weet wel, er zijn bij de Wereldraad van Kerken aangesloten denominaties, die daar wel degelijk nog door besmet zijn. Maar laten we de zaken niet omkeren: het feit dat ik in de huidige staat Israël nog niet zo heel veel herken van de geprofeteerde Messiaanse heilsstaat die zich kenmerkt door Godsvrede, waar de Thora geleefd wordt en de oorlog niet meer geleerd, maakt mij nog niet tot ‘vervangingstheoloog’.
Het programma van de Wereldraad van Kerken richt zich op iets dat door christenzionisten, die zich zo veelvuldig op profeten als Jesaja beroepen, weleens vergeten wordt: gerechtigheid en vrede kenmerken Gods aanwezigheid; niet de stoere overmacht van de Israel Defence Forces. Waarbij ik mij, als voormalig geestelijk verzorger bij de Koninklijke Landmacht, overigens altijd heel goed realiseer dat voor de Israëlische dienstplichtigen het dienen op de Westelijke Jordaanoever lang niet altijd van harte en uit vrije keuze gebeurt. Ik neem de soldaten persoonlijk niets kwalijk, als ik hen bij nachtelijke intimidatieacties in Palestijnse dorpen ‘in de weg loop’. Maar de regering die hen inzet in het huidige politieke beleid des te meer.
Henk Fonteyn is theoloog en publicist, was tot 2014 geestelijk verzorger bij de Koninklijke Landmacht en werkte in het kader van EAPPI zowel in 2014 als in 2015 als waarnemer op de Westelijke Jordaanoever.
Bron: http://www.messianieuws.nl
Kattukse Vrienden voor Israël 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.